Het leven met Corona heeft overeenkomsten met het leven met autisme
Het leven met Corona heeft overeenkomsten met het leven met autisme
We moeten ons gezond verstand gebruiken
Ons hele leven staat stil en is in één klap anders.
Vorige week zag ik het programma van Floortje Dessing, genaamd: ‘Floortje blijft hier’. Een prachtig programma waarin Floortje mensen opzoekt tijdens het leven in Coronatijd. In de eerste aflevering vertelde ze dat ze de stilte is gaan waarderen omdat haar leven tot stilstand is gekomen. Mijn leven is normaal erg in beweging, maar ik moet vaak, zoals nu aan de hand is, mijn wereld stilzetten en juist de stilte opzoeken om te herstellen zodat ik kan blijven bewegen in de buitenwereld.
Eigenlijk zie ik dat het leven met corona ook veel overeenkomsten heeft met het leven met autisme:
Mensen hebben het gevoel van sociaal isolement, want we hebben behoefte aan sociale contacten, maar we kunnen die op dit moment niet opzoeken.
Ik heb in mijn leven wel behoefte aan sociale contacten, maar doordat mijn energie sneller opraakt gedurende de week red ik het vaak niet om mijn sociale contacten op te zoeken. Dat vraagt bij mij vooraf veel planning, bijvoorbeeld bij een verjaardag moet ik daar de hele week rekening mee houden in mijn activiteitenprogramma om energie over te houden voor de verjaardag. En moet ik zeker de dag er na vrij plannen om te herstellen, omdat alle sociale indrukken veel energie kosten.
We moeten nadenken over de sociale regels als we buiten zijn.
Toen ik afgelopen week naar de supermarkt ging en we met drie personen op een kruispunt kwamen zag ik mensen rare bewegingen maken en niet meer goed weten wat ze moeten doen en welk gedrag gepast is. Ook hoorde ik een verpleegkundige afgelopen week in een interview zeggen: normaal werk ik met mijn hart en nu moet ik bewust over alles nadenken. Dat heb ik altijd. Ik denk altijd na over wat ik moet doen, wat is ‘de hoe hoort het regel’ dat is een normaal iets in mijn leven.
Dat mensen nu nadenken in de supermarkt, iets wat ze normaal niet hoeven doen vind ik best grappig om te zien. Gelukkig doet mijn man bijna altijd de boodschappen, maar als ik twee mensen in het pad zie kletsen loop ik bijvoorbeeld al vast als ik een product moet hebben wat net naast hun karretje staat. Ik heb geleerd dat je twee pratende mensen niet mag onderbreken en als ik dat wel zou doen, hoe moet ik dat dan doen, wanneer moet ik dat dan doen, met wat voor stem moet je dat vertellen (een luide of zachte stem), en zo gaan er nog heel veel meer vragen door mij heen. Je kan misschien denken: je kan toch vragen of je er bij mag? Een hele goede vraag en als ik in goeden doen ben dan lukt mij dat ook wel maar als ik overprikkeld ben door een drukke dag dan lukt mij dat een stuk moeilijker en loopt mijn hoofd hierin vast. Ik loop dan vaak maar door en pak dat pad dan later wel (ha ha flexibel zoals ik ben).
Door de stilte horen we meer geluiden om ons heen, zoals de vogels buiten fluiten
Ik hoor uit mijn omgeving dat ze nu meer buiten geluiden horen nu er minder drukte is op de weg. Ze horen veel meer vogels als ze buiten lopen of zelfs als ze binnen zijn. En als er ineens een hard geluid is, dan schrikken ze veel sneller. Ik vind dat grappig, want dat zijn geluiden die er normaal ook zijn maar bij hen wordt weg gefilterd. Doordat mijn filtering op mijn zintuigen minder goed werkt hoor ik dit soort geluiden altijd en moet ik juist moeite doen om mij te concentreren op waar ik mij eigenlijk op moet focussen.
We raken door al het nadenken veel sneller geïrriteerd doordat ons hoofd sneller vol is.
Door alle veranderingen waar we elke dag mee moeten leven, zoals binnen blijven, thuis lesgeven, thuissporten, 1,5 meter regel etc. moeten we veel meer nadenken over hele normale dingen. Doordat we steeds hiermee bezig zijn en ook geconfronteerd worden raakt ons hoofd daar sneller vol door en lukt het ons minder goed om te schakelen en raken we ook sneller geïrriteerd. Ik vind dit zo herkenbaar, want in mijn leven met autisme raakt mijn hoofd ook snel vol doordat ik over heel veel dingen moet nadenken. Hopelijk is deze intelligente lockdown een tijdelijke situatie en hoeven we over een tijdje weer minder over de dingen na te denken. Helaas heb ik deze luxe niet want het nadenken blijft bij mij gewoon aan staan. Voor mij is het dus van belang om hersteltijd in te plannen om te voorkomen dat mijn hoofd te vol raakt. Ik zou dat mensen in deze tijd ook adviseren.